News 25.04.2017

Jak przygotować mowę pożegnalną na pogrzeb?

Przygotowanie mowy pożegnalnej dla bliskiej osoby nie jest czynnością łatwą, gdyż pogrzeb jest ciężkim przeżyciem dla rodziny i przyjaciół zmarłego. Ostatnie pożegnanie musi być napisane z uwzględnieniem kilku reguł. Jedną z nich jest zachowanie wyczucia i empatii w przemówieniu. W mowie pożegnalnej najczęściej przytacza się cechy osoby zmarłej, jej osiągnięcia i różnego rodzaju zdarzenia z jej życia.

Mowa pożegnalna – kto powinien ją napisać i wygłosić?

Laudacje są mowami pochwalnymi wygłaszanymi przy różnych okazjach, m.in. na pogrzebie. Jest to specyficzna forma przemówienia, która powinna cechować się wyczuciem i subtelnym charakterem. Celem mowy pożegnalnej, która coraz częściej wygłaszana jest podczas pogrzebów katolickich jest wspomnienie pozytywnych cech i zasług zmarłego, okazanie szacunku, ale także wsparcia rodzinie i przyjaciołom pogrążonym w żałobie. Ceremonia związana z pochówkiem jest wydarzeniem bardzo trudnym dla najbliżej rodziny, a przygotowanie laudacji wiąże się z dodatkowym stresem i silnymi emocjami. Z tego powodu mowa pożegnalna najczęściej jest przygotowywana i wygłaszana przez członków dalszej rodziny, np. kuzynów lub przyjaciół rodziny, niekiedy przez sąsiadów. Ważne jest, by za  laudację odpowiedzialne były osoby, które dobrze znały zmarłego, a ponadto posiadają zdolność przemawiania z okazaniem należnego szacunku i empatii uczestnikom pogrzebu.

Ostatnie pożegnanie zmarłego – jak je napisać?

 

Sposób napisania mowy pożegnalnej jest zależny przede wszystkim od tego, dla kogo jest ona sporządzana. Ostatnie pożegnanie powinno być tak skonstruowane, aby nie uraziło żadnego uczestnika pogrzebu, zwłaszcza członków najbliższej rodziny. Napisanie laudacji jest czynnością bardzo trudną i wymagającą przemyślenia. Mowa pożegnalna powinna mieć charakter refleksyjny. Przed jej przygotowaniem, osoba za to odpowiedzialna powinna postarać się zrozumieć cierpienie towarzyszące rodzinie i bliskim, a także oddać się refleksji nad tematem sensu życia i śmierci. Laudacja najczęściej rozpoczynana jest słowami „zebraliśmy się tu dzisiaj, aby pożegnać…”. W dalszej części przemówienia, w celu ułatwienia sobie zadania, jakim jest stworzenie mowy pożegnalnej, można odpowiedzieć sobie na kilka pytań związanych z osobą zmarłą: jakie posiadała pozytywne cechy charakteru, jakie były jej największe osiągnięcia życiowe, ulubione i często przytaczane motto, jaką była osobą dla rodziny i przyjaciół, czym się interesowała. Nierzadko w tego rodzaju mowach okolicznościowych umieszcza się również anegdoty związane ze zmarłym, które niosą pocieszenie i wzbudzają pozytywne emocje w uczestnikach ceremonii. Laudacja jest mową pochwalną, jednak nie może być przekoloryzowana. Potrzeba jej napisania i słowa, jakie dobierze się w trakcie jej przygotowania, powinny wynikać z  potrzeby serca, nigdy z konieczności.